Definitief ongewenst kinderloos

Ongewenste kinderloosheid is vaak een heftig pad. Ik vond het zwaar en denk dat het voor mij een van de heftigste periode in mijn leven is geweest. Ik kan zeggen dat het uiteindelijk goed is gekomen, maar het was zeker geen makkelijke weg.

 

Ik heb tijd nodig gehad om te accepteren dat we ongewenst kinderloos zouden blijven. Nu 14 jaar later zie ik mijn kinderloosheid als een wond die vanuit liefde en dankbaarheid heeft mogen genezen. Het is een litteken geworden en soms gevoelig in bepaalde situaties. Het is mijn litteken en het hoort bij mij, het is een onderdeel van mijn leven en wie ik nu ben. 

 

2 september 2020

 

Nachtmerrie

Toen mijn partner en ik erachter kwamen dat we niet via de natuurlijke weg zwanger konden worden voelde het als een nachtmerrie, als een enge, slechte droom. Gelukkig waren er verschillende mogelijkheden om via een medische traject toch zwanger te worden.

Na de verschillende onderzoeken kwamen we in het IVF traject terecht en zagen dat als een goede kans om een kindje te krijgen! Deze trajecten waren pittig en gingen met ups and downs. Het ene moment was ik heel positief, vol goede moed en had ik het gevoel dat het deze keer wel ging lukken. Het andere moment zakte de moed me in de schoenen en vloog de angst me naar mijn keel….Ik had gedachten als: “wat als het nou niet lukt?” of “straks wordt ik nooit moeder, kan ik daar dan wel mee omgaan??” deze gedachten dienden zich geregeld aan…vooral als een poging weer mislukt was. 

 

Grenzen verleggen

Na de IVF pogingen stapten we over naar ICSI, maar helaas werkte dat ook niet bij mij. Er bleek iets niet goed te gaan tijdens de bevruchting van mijn eicellen. Ik had mezelf altijd voorgenomen dat ik een kind van mezelf wilde en anders niet! Maar de kinderwens was zo groot dat we toch steeds verder gingen. We hebben gekeken naar eiceldonatie, maar helaas liep dit uit op niets. We zijn op adoptiecursus geweest om te kijken of we een kindje mochten adopteren? Ik ben uiteindelijk heel anders naar adoptie gaan kijken, maar dat is weer heel een ander verhaal……. We zijn dan ook niet over gegaan tot adoptie.

 

Hoe nu verder?

Helaas was er in die tijd niet zoveel gespecialiseerde psychosociale ondersteuning als vandaag de dag. Ik moest uiteindelijk zelf een manier vinden om verder te gaan in het leven en (rouwen)verwerken dat ik definitief kinderloos zou blijven. 

Op de een of andere manier moest ik mijn leven een andere invulling geven en mijn grootste droom loslaten…… Dat viel niet mee, ik wist dan ook totaal niet waar ik moest beginnen? Regelmatig voelde ik me onbegrepen, aangezien er niemand in mijn omgeving was die wist hoe het voelde om ongewenst kinderloos te zijn. Eens kreeg ik zelfs de vraag, hoe kun je nou rouwen om iets wat er nooit is geweest? Wellicht onbegrijpbaar voor mensen die hier niet mee te maken hebben, maar ik weet dat het bestaat en dat het daarom vaak een onzichtbaar verdriet is.

Ik probeerde mezelf zo goed mogelijk staande te houden door er niet meer mee bezig te zijn en me volledige op mijn werk te richten. Het was immers een gesloten boek, dus niet meer zeuren, opstaan, afstoffen en verder met je leven!

Toen ik mijn gevoelens en wie ik in werkelijk was lang genoeg weggestopt had werd ik door m’n eigen lichaam ingehaald en kwam ik in een burn-out terecht. 

Toen ik in burn-out zat kreeg ik het gevoel dat ik niet meer lager kon zakken, er was alleen nog maar een weg omhoog. Ik begon met het beoefenen van yoga en kreeg zo weer contact met mijn lichaam. ik realiseerde me dat ik voor het grootste deel van mijn leven voornamelijk vanuit mijn hoofd had geleefd en dat dit moest veranderen. Ik ben toen 5 jaar in de yoga leer gegaan om zo de filosofie en de beoefening me eigen te maken en om uiteindelijk deze kennis weer over te mogen dragen aan andere geïnteresseerden. Daarna volgde ik verschillende coachopleidingen, verdiepte me in healing en transformatie werk waardoor ik mijn eigen pijnstukken helemaal heb mogen doorleven en accepteren. 

 

De volgende fase

Doordat ik zoveel aan mezelf had gewerkt, besefte ik me dat donker en licht onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en dat ik deze stukken met elkaar mocht verbinden om weer heel te worden. Door die pijnlijke stukken aan te gaan (aan te kijken) en deze vanuit liefde en dankbaarheid te omarmen viel alles samen. Het heeft mij op alle gebieden doen veranderen en ik ben dan ook totaal anders naar de wereld gaan kijken waardoor mijn leven zoveel lichter en mooier is geworden.

Inmiddels genieten mijn partner en ik van al het moois dat het leven ons te bieden heeft, en dat is heel erg veel. Ik kan zeggen dat ik een dankbaar mens ben en ook voor het pad dat mij gegeven is. 

Vanuit mijn praktijk Mind & Heartfulness Hypnotherapie en Coaching  ondersteun ik mensen die o.a. te maken hebben met ongewenste kinderloosheid. Mocht je zelf of iemand anders in je omgeving kennen die ondersteuning kan gebruiken, voel je vrij om deze blog te delen. Neem voor meer informatie gerust een kijkje op de website: www.femmyhoorn.com. 

Ik hoop dat mijn verhaal je wat steun mag geven en je wellicht heeft mogen inspireren. Weet dat je er niet alleen voor hoeft te staan! 

 

Vanuit liefde,